Nederland toonde zich tijdens de watersnoodramp in juli dit jaar van zijn beste kant. Binnen zeer korte tijd volgend op deze soms allesverwoestende ramp, reisden politici vanuit Den Haag af naar onze provincie om daar poolshoogte te gaan nemen. De minister-president eindigde in Venlo waar minister Grapperhaus de weg naar Valkenburg wist te vinden. Daar kreeg hij een rondleiding van burgemeester Prevoo, die zich een waardige burgervader mag noemen.
Voor veel gedupeerden was het bezoek van deze hoogwaardigheidsbekleders een troost, zeker toen die hun echt een hart onder de riem staken. ,,Alle gedupeerden, particulieren en ondernemers, zullen ruimhartig gecompenseerd worden door de overheid voor wat de materiële schade betreft”, aldus Ferd Grapperhaus.
Ook de verzekeraars lieten zich niet onbetuigd. Ze stuurden een bataljon taxateurs naar Limburg om zo snel mogelijk zicht te krijgen op de omvang van de schade. Op een paar beursgenoteerde verzekeraars na waren de verzekeraars redelijk snel met uitbetaling van de schade. De geleden schade die niet verzekerbaar was, zou uit de Wet tegemoetkoming schade bij rampen (Wts) betaald worden, inclusief de omzetschade, aldus minister Grapperhaus.
En daar begint de schoen langzaam te wringen. We leven inmiddels in december en er is nog geen euro schadevergoeding betaald. De Provincie Limburg, verschillende brancheverenigingen, de Limburgse Land- en Tuinbouwbond (LLTB), MKB-Limburg en de Limburgse Werkgevers Vereniging hebben de koppen bij elkaar gestoken in de lobby richting Den Haag. Naarmate de tijd van ‘boter bij de vis’ nadert, wordt het aan de kant van minister Grapperhaus steeds stiller. Ondernemers in Valkenburg hebben sinds juli geen omzet meer gedraaid. Wel zijn ze weer aan het investeren in het herstel van hun panden en de aanschaf van nieuwe inventaris en voorraden. Nu de vierde lockdown in het kader van corona een feit is, worden die ondernemers die het reeds gered hebben om al open te gaan, opnieuw hard getroffen in hun portemonnee.
Hoe lang denkt het ministerie nog nodig te hebben om de toezegging van ruimhartige compensatie van de schade om te zetten in klinkende munt? Mijn diplomatiek gevoel wordt momenteel stevig getart en het geduld raakt op. Snelle toezeggingen door politici ten tijde van nood die niet of onvoldoende worden omgezet in daadwerkelijke hulp voor ondernemers en particulieren, hebben een catastrofaal effect. Ondernemers rekenen op de ruimhartige steun, ze vertrouwen de overheid en investeren alvast vooruit. Als de dekking van deze investeringen toegezegd door de overheid gaat ontbreken, zijn de faillissementen straks niet meer te tellen.
Weg droom, weg familiebedrijf, weg passie, weg bijdrage aan loonbelasting, weg btw, weg vennootschapsbelasting, weg dividendbelasting, weg lokale belastingen en weg waterschapslasten. Maar nog belangrijker: weg vertrouwen.
Giel Braun
Voorzitter LWV
