Tja, we zijn weer een ervaring rijker. Toen we er achter kwamen dat sommige micro kleine chemische stoffen in hoge concentraties schadelijk kunnen zijn brak de pleuris uit. De PFAS–crisis was geboren. De staatssecretaris trapte bij gebrek aan kennis en mogelijke gevolgen keihard op de rem. We gingen in Nederland pardoes op een PFAS–norm zitten die totaal onwerkbaar was en het directe gevolg was dat veel bagger en infra werken acuut moesten stoppen. Er mocht geen grond meer vervoerd worden! Dat landen om ons heen, waaronder Duitsland een normering had die ongeveer 100 keer hoger lag maakte geen indruk. Het was de angst voor de politieke verantwoordelijkheid die tot een overreactie leidde. Inmiddels is de wetgeving hieromtrent al een keer of drie bijgesteld en heeft het bedrijfsleven na giga zwaar lobbywerk een luisterend oor gevonden en is de norm inmiddels werkbaar voor zo’n 80% van alle werken. En dan gaan we dat in Nederland evalueren en worden dure bureau’s in huis gehaald om achteraf te bezien hoe het proces hieromtrent verlopen is. En ziedaar de conclusie: de overheid had beter naar het bedrijfsleven moeten luisteren!
Wisten we dat eigenlijk niet allang?
Huub Narinx
Directeur Limburgse Werkgevers Vereniging
