Het zijn bizarre tijden. Je kunt geen krant opslaan of zender opzetten het gaat over corona, anders gezegd Covid-19. Voor ondernemers in het bijzonder een tijd van herbezinning, creativiteit en vooral ook voor een grote groep gewoonweg survivalen.
We hebben regelingen kunnen treffen om de liquiditeit, voor zover mogelijk, enigszins te redden. We hebben ook maatregelen genomen als de NOW en andere regelingen om tegemoet te komen aan de lasten die de ondernemer allemaal voor zijn kiezen krijgt. We proberen investeringen naar voren te halen en moedigen lagere overheden ook aan om vooral niet in de bezuinigingskramp te schieten maar door te ontwikkelen en te investeren.
In de lucht
Wat onvoldoende voor het voetlicht komt is dat elke ondernemer die, noodgedwongen gebruik maakt van de NOW, in feite zijn nek uitsteekt voor zijn mensen. I.p.v. het wapen van ontslag neemt de ondernemer in deze onzekere tijd extra kosten voor zijn rekening teneinde’ ín de lucht’ te blijven.
Standby
Dat hoort bij het ondernemersrisico hoor ik u denken maar corona gaat toch heel wat verder. Voor sommige branches, denk b.v. aan de evenementenbranche of discotheken is er nog geen of nauwelijks licht te bekennen in de tunnel. Waarom deze bedrijven aan het infuus leggen en kosten laten maken terwijl volstrekt onduidelijk is wanneer ze weer kunnen draaien? Zou het niet beter zijn voor deze bedrijven een soort van ‘time-out’-regeling toe te passen waarbij de medewerkers gewoon door de overheid betaald worden als ware het ‘ontslag’, maar dan in een vorm dat het bedrijf in de standby-modus gaat i.p.v. b.v. faillissement of opheffing en kan opstarten in de vertrouwde modus met ervaren medewerkers zodra daar ruimte voor is. Time-out i.p.v. ko!
Huub Narinx
Directeur Limburgse Werkgevers Vereniging
