Als ondernemer word ik dagelijks gewezen op een zee aan wetten en regels waaraan ik gehouden ben te voldoen. Soms voldoe ik aan alle eisen van de ene wet, maar staat dit haaks op het voorschrift dat voortvloeit uit een andere wet. Denk hierbij hoe de Arbowet een zorgplicht voorschrijft richting medewerkers die door de privacywetgeving zo goed als onmogelijk wordt gemaakt.
Werken in Duitsland met mensen uit Nederland wordt door het verschil in fiscale en sociale wetgeving tussen beide landen zeer ingewikkeld gemaakt. Politici spreken veelvuldig over de kracht van de euregio voor Limburg en voor de Limburgse bedrijven. We zijn echter niet in staat gebleken de spaghetti aan wetgevingsverschillen te ontwarren, waardoor werken in Duitsland niet anders is dan werken in Dubai of in het Verenigd Koninkrijk. Van enig voordeel om te werken binnen de euregio is geen sprake.
De overheid (Rijk, provincie en gemeenten) is zeer sterk in het dichttimmeren van de samenleving met wetten en regels. Zo ben ik als LWV-voorzitter betrokken bij de oprichting van drie Regionale Mobiliteitsteams in Limburg, die werknemers en werkgevers gaan ondersteunen op weg van werk naar werk, indien dit van toepassing is. De Rijksoverheid heeft hierover een notitie geschreven van 68 pagina’s met daarin een ‘kakofonie’ aan regels en voorschriften waaraan gebruikers van een Regionaal Mobiliteitsteam moeten voldoen willen ze gebruik kunnen maken van de dienstverlening vanuit deze teams. Een volstrekt onleesbaar, juridisch volledig dichtgetimmerd stuk dat, als je dit als ondernemer leest, je zeer waarschijnlijk doet besluiten om maar af te zien van samenwerking.
Ook de overheid zelf blijkt veel moeite te hebben met de beleidsuitvoering van wetgeving die ze zelf gemaakt heeft. Denk hierbij aan de chaos en ellende die is ontstaan als gevolg van de houding van de Belastingdienst als het gaat om wat de toeslagenaffaire is gaan heten. Eerst was er te weinig controle, in 2016 zond Zembla een reportage uit over misbruik van deze toeslagen door Bulgaren en Roemenen, waarna hevige verontwaardiging ontstond in de Tweede Kamer. De teugels moesten worden aangehaald, controle moest scherper en zie het resultaat: een parlementaire enquête over de rol van iedere betrokkene in het verlies van de menselijke maat door de belastingdienst. Verstikkende bureaucratie is niet bevorderlijk voor het hanteren van een menselijke maat. Ik hoop dat het controleprotocol van de NOW-regelingen niet de voedingsbodem wordt voor een volgende parlementaire enquête waarbij de overheid haar menselijke maat uit het oog verloren is.
Giel Braun
Voorzitter Limburgse Werkgevers Vereniging
