Met afschuw en ontreddering heb ik – waarschijnlijk met velen van u – de beelden aanschouwd van de vernielingen die hebben plaatsgevonden vanaf het moment waarop de avondklok in werking is getreden. Vernielingen aan winkels, restaurants, terrassen, overheidsgebouwen en zelfs aan ziekenhuizen, zorgden voor veel verontwaardiging en boosheid. Waarom moeten juist de hardwerkende ondernemers en de zorgmedewerkers het ontgelden? Juist deze groep heeft het al zeer zwaar. De ondernemers vanwege het feit dat zij al hun materiële reserves zien opdrogen vanwege de lockdown. De zorgmedewerkers werken zich een slag in de rondte om de zieke mensen te helpen in hun herstel of om hun troost te bieden in hun lijden.
Het asociaal gedrag van een kleine groep medeburgers krijgt heel veel aandacht in de media en misschien is dit ook hetgeen waarop deze groep op uit is: tweedracht zaaien. Tijdens een praatprogramma, net na de rellen, onder meer in Eindhoven, was het al zover. ‘Lokte de politie en ME de rellen niet uit vanwege het overtal dat aanwezig was?’, stelde Peter R. de Vries.
Tijdens een praatprogramma de dag daarna werd de burgemeester van Den Bosch kwalijk genomen dat er juist onvoldoende politie en ME op de been was tijdens de rellen in die stad. De burgemeester en de politie hadden dit geweld toch kunnen zien aankomen, zo vuurde de presentator zijn pijlen af. De burgemeester van Rotterdam had zelfs overwogen traangas in te zetten, een middel dat hij nooit eerder had ingezet. Hij heeft hier toch van afgezien.
‘Moeten we niet veel zwaardere middelen inzetten en veel zwaarder straffen?’, was het betoog in het volgende praatprogramma. Daarbij vragen de gedupeerde ondernemers zich af wanneer het dan wel serieus genoeg is om deze ingrijpende middelen in te zetten.
Ook de politiek in Den Haag reageert – in de aanloop naar de verkiezingen – uiterst scherp op de social media. Ook hier worden ‘Trumpiaanse’ uitingen niet geschuwd. Steeds scherper botsen politici tegen elkaar op, waarbij partijleiders zich toch zouden moeten realiseren dat dit kan leiden tot nog meer agressief gedrag bij een (gelukkig klein) deel van de bevolking. Met de VS als voorbeeld voor ogen, zou je denken dat deze rellen geen onderdeel zouden mogen zijn van de verkiezingscampagne. Van de politiek wordt nu vooral leiderschap verwacht.
Laten we de professionals hun werk laten doen en laten we de bestuurders steunen in de aanpak van deze ernstige crisis. Met 50 procent kennis moeten zij, aldus onze premier, 100 procent beslissingen nemen en dat is al moeilijk zat.
Ik mag dan ook hopen dat deze blog een eenmalig zijpad over crisiscommunicatie is, zodat we ons vanaf nu weer kunnen richten op de toekomstvisie waarin ik u mee wil nemen, zoals ik in mijn vorige blog beschreven heb.
Giel Braun
Voorzitter Limburgse Werkgevers Vereniging
